با گذشت زمان، عواملی مانند بارداری، شیردهی، عوامل ژنتیکی و کاهش وزن باعث افتادگی و از بین رفتن حالت طبیعی سینه ها در زنان می شود. زنان ممکن است با دیدن این تغییرات اعتماد به نفس خود را از دست داده و دیگر از ظاهر بدن خود، رضایت نداشته باشند.

لیفت سینه یا ماستوپکسی، که یکی از روش های جراحی زیبایی است، سینه‌های افتاده را بدون دستکاری زیاد حجم، بالا برده و فرم آنها را سفت و متقارن می کند. در طول ماستوپکسی، جراح پلاستیک پوست اضافی را برمی‌دارد، بافت زیرین سینه را سفت کرده و مجموعه نوک سینه و هاله اطراف سینه را بالاتر از دیواره سینه قرار می‌دهد تا به فرمی سفت‌تر و جوان‌تر دست یابد. در بسیاری از موارد، قطر آرئول یا هاله اطراف سینه نیز کاهش می‌یابد تا تناسب آن با شکل سینه لیفت شده، حفظ شود.

جراحی لیفت صرفاً بر تغییر شکل بافت موجود و خاصیت ارتجاعی پوست بیمار متکی است، در حالی که در بزرگ کردن سینه ها از ایمپلنت برای افزایش حجم استفاده می‌کند. نتایج لیفت مشروط بر اینکه وزن ثابت بماند و بارداری‌های بعدی رخ ندهد، معمولاً طولانی مدت است. ماستوپکسی می‌تواند به تنهایی یا همراه با بزرگ کردن یا کوچک کردن سینه، بسته به اهداف زیبایی بیمار انجام شود.

علل افتادگی سینه در زنان چیست؟

وقتی ساختارهای نگهدارنده سینه از جمله پوست، بافت همبند و رباط‌ها خاصیت ارتجاعی و سفتی خود را از دست می‌دهند، افتادگی یا پتوز سینه رخ می‌دهد. زمان و درجه این تغییرات در بین زنان متفاوت است. در ادامه، درباره مشکلات و عواملی که باعث افتادگی سینه می شود، بیشتر صحبت خواهیم کرد.

1. آناتومی و ساختارهای حمایت کننده

رباط‌های کوپر: این رباط ها از نوارهای فیبری تشکیل شده است و بافت سینه را به دیواره قفسه سینه و پوست متصل می‌کنند. به مرور زمان و با افزایش سن، وزن بافت سینه باعث می‌شود که این رباط ها کشش پیدا کرده و به پایین بیایند.

لایه بیرونی پوست: پوست سینه به عنوان محافظ و نگهدارنده سینه عمل می‌کنند. با افزایش سن و کشش های مکررِ ناشی از افزایش وزن و بارداری، خاصیت ارتجاعی پوست و محتوای کلاژن و الاستین کمتر می شود. در نتیجه، خاصیت کشسانی پوست کاهش خواهد یافت.

بافت همبند سینه: سینه‌های یک فرد جوان عمدتاً از بافت های غده‌ای و سفت تشکیل شده‌ است، در حالی که سینه‌های افراد مسن‌تر به بافت چربی با قابلیت‌های پشتیبانی کمتر تبدیل می‌شوند.

۲. پیری و تغییرات هورمونی

از سن ۴۰ سالگی به بعد، تولید فیبرهای کلاژن و الاستین در بدن شروع به کاهش می کنند. بنابراین به مرور زمان پوست نازک تر و شل تر شده و نمی تواند به خوبی بافت سینه را تحمل کند.

یائسگی باعث تغییرات هورمونی زیادی می شود که یکی از آن ها کاهش استروژن است. همزمان با کاهش این هورمون که وظیفه تحریک تولید الاستین و کلاژن را به عهده دارد، خاصیت ارتجاعی پوست نیز به شدت افت پیدا می کند.

۳. نیروی جاذبه و اندازه سینه

نیروی ثابت جاذبه، به مرور زمان باعث کشیده شدن بافت سینه و رباط ها می‌شود. این اثر در طولانی مدت باعث افتادگی سینه ها می شود.

وزن اضافی سینه‌های بزرگ منجر به تخریب سریع‌تر رباط‌ ها، افت خاصیت ارتجاعی پوست و افتادگی سریع‌تر سینه می‌شود. گاهی اوقات نیز افزایش حجم بیش از حدِ سینه از طریق ایمپلنت، رباط ها را تحت فشار قرار داده و بافت سینه را مستعد افتادگی می کند.

۴. بارداری و شیردهی

بافت سینه در طول بارداری و شیردهی دچار کشیدگی‌های متعددی می‌شود که هم پوست و هم بافت رباط را گسترش می‌دهد. البته خود بافت سینه نیز پس از دوران بارداری و شیردهی، به طور کامل به شکل اولیه خود باز نمی‌گردد.

از طرفی دیگر تغییرات هورمونی در دوران بارداری بر فرآیندهای متابولیک کلاژن تأثیر می‌گذارد و بافت‌ را مستعد افتادگی می‌کند.

5. نوسانات وزن

نوسانات سریع وزن به ویژه ناشی از رژیم غذایی سخت یا کاهش وزن ناگهانی، تاثیر چشمگیری بر ساختارهای حمایتی سینه دارد. هنگام افزایش وزن شدید، بافت چربی سینه افزایش یافته و باعث سنگین شدن سینه و کشیدگی رباط های کوپر می شود. از طرف دیگر در کاهش وزن شدید، چربی ها در سینه از بین می روند اما ممکن است پوست نتواند به اندازه کافی جمع شود.

6. سبک زندگی و عوامل محیطی

سیگار کشیدن به همراه مواد شیمیایی مرتبط با آن، باعث مختل شدن تولید کلاژن در پوست می شود که همین امر خاصیت ارتجاعی و استحکام پوست را کاهش می دهد.

اشعه ماوراء بنفش از طریق تجزیه کلاژن و الاستین موجود در پوست، باعث تضعیف خاصیت ارتجاعی آن می‌شود.

قوز کردن می‌تواند نحوه قرارگیری سینه‌ها را تغییر دهد و فشار مضاعفی را بر رباط‌ها وارد کند.

7. ژنتیک

برخی زنان به طور طبیعی پوست و بافت همبند انعطاف پذیری دارند. به همین دلیل کمتر دچار افتادگی سینه می شوند. نوع پوست در میزان از دست دادن خاصیت ارتجاعی نقش دارد، به طوری که پوست خشک و نازک، معمولاً سریع‌تر از پوست چرب و ضخیم، پیر می‌شود.

8. تکیه‌گاه سوتین و عادات نامناسب

هنگامی که افراد در طول ورزش‌های پربرخورد مانند دویدن از سوتین‌های حمایتی مناسب استفاده نمی‌کنند، وزن سینه باعث کشش بیش از حد رباط ها می‌شود که به آسیب بافتی طولانی مدت منجر می‌شود. استفاده مکرر و دائم از سوتین‌های تنگ می‌تواند به طور متناقضی به حمایت بافت سینه آسیب برساند، زیرا آنها عملکرد رباط‌های کوپر را انجام می‌دهند، بنابراین باعث ضعیف شدن آن ها می شوند.

روش های پیشگیری از افتادگی سینه

با اینکه مقداری افتادگی سینه، یک بخش طبیعی و اجتناب‌ناپذیر از مسیر زندگی است، با اجرای یک سری اقدامات می‌توان روند افتادگی سینه را کندتر کرد:

• پیشگیری از تغییرات وزنی زیاد پیشگیری

• استفاده از سوتین‌های مناسب و متناسب با فعالیت‌های خود

• اجتناب از کشیدن سیگار خودداری و قرار گرفتن در معرض مستقیم آفتاب

روش های غیرجراحی لیفت سینه

امروزه برای زنانی که افتادگی جزئی تا متوسط دارند یا کسانی که می‌خواهند روش های جراحی را بیشتر به تعویق بیندازند، چندین روش غیر جراحی لیفت یا سفت کردن پوست سینه طراحی شده است. این روش‌ها به جای برداشتن پوست، بر تحریک بازسازی کلاژن و انقباض بافت سینه تمرکز دارند:

رادیوفرکانس (RF)

در این روش، از انرژی حرارتی برای گرم کردن لایه های عمیق پوستی (درم) استفاده می‌کند و باعث انقباض فوری بافت همبند و نئوکلاژنز(تولید کلاژن جدید) تدریجی می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که پس از درمان با RF، استحکام پوست سینه با حداقل زمان نقاهت، قرمزی یا تورم گذرا، به تدریج تقویت می یابد. البته نتایج آن موقت (شش ماه تا دو سال) است و باید چندین جلسه تکرار شود تا نتیجه مد نظر به دست آید.

اولتراسوند متمرکز با شدت بالا (HIFU)

این روش، امواج اولتراسوند را به لایه‌های عمیق پوستی می‌رساند و باعث تشکیل کلاژن و سفت شدن آن می‌شود. آزمایش‌های اولیه، بهبود خفیف لیفت و سفتی در ناحیه دکلته را گزارش می‌کنند، اگرچه اغلب جلسات متعددی مورد نیاز است. ماندگاری این روش 1 الی 2 سال است و تا حدی بیشتر از روش RF می باشد.

سفت کردن پوست با لیزر

لیزرهای فرکشنال یا غیر تخریبی با ایجاد آسیب حرارتی کنترل شده در درم، تولید و بازسازی کلاژن را تحریک می‌کند. نتایج آن نامحسوس بوده و نیاز به درمان‌های مکرر دارند. اما بهبودی آن سریع است و با قرمزی موقت همراه است.

لیفت با نخ

این روش که از نخ‌های قابل جذب مانند PDO استفاده می کند، شامل قرار دادن بخیه‌های خاردار در زیر پوست برای لیفت فیزیکی بافت و تحریک فیبروبلاست‌ها می باشد. اگرچه لیفت با نخ، نتایج فوری ایجاد می‌کند اما نخ‌ها به تدریج و طی ماه‌ها جذب بدن می‌شوند و ممکن است نیاز به درمان مجدد و دوره‌ای داشته باشد.

تمرینات ورزشی و تقویت عضلانی

تمرینات هدفمند و مداوم برای عضلات سینه، می تواند ظاهر سینه را بهبود بخشد. حرکاتی مانند پرس سینه، شنا و پلانک به لیفت سینه و سفت تر شدن بافت آن کمک می کند.

نکته: گزینه‌های غیرجراحی به بهترین وجه برای زنانی که دارای افتادگی درجه یک (نوک سینه در چین زیر سینه یا کمی پایین‌تر از آن) بوده و به دنبال رویکرد طبیعی هستند، مناسب است.

راهنمای درجه افتادگی سینه

بافت سینه بر اساس موقعیت نوک سینه به چین زیر سینه تعیین می شود:

درجه 1:

افتادگی خفیف (نوک سینه نزدیک به چین زیر سینه می باشد)

درجه 2:

افتادگی متوسط (نوک سینه زیر چین زیر سینه می باشد)

درجه 3:

افتادگی شدید (نوک سینه بسیار پایینتر از چین زیر سینه می باشد)

روش‌های جراحی لیفت سینه

جراحی لیفت سینه (ماستوپکسی)، با برداشتن پوست اضافی و سفت کردن بافت اطراف، سینه‌های افتاده را تغییر شکل داده و با جابجایی نوک سینه به موقعیت بالاتر، ظاهری جوان و سفت به سینه ها می دهد.

ماستوپکسی‌ها معمولاً بر اساس الگوهای برش خود دسته بندی می‌شوند. تفاوت اصلی این دسته بندی ها در میزان پوست قابل برداشتن، درجه لیفت قابل دستیابی و شکل جای زخم می باشد.

انتخاب تکنیک، به میزان لیفت مورد نیاز، کیفیت پوست، اندازه و شکل سینه بستگی دارد. در زیر مروری جامع بر انواع اصلی ماستوپکسی و تکنیک هایی که جراحان به کار می‌برند، ارائه شده است.

ماستوپکسی هلالی

برای افرادی که سینه آنها افتادگی بسیار کمی دارند و به لیفت خفیف هاله اطراف نوک سینه نیاز دارند، مناسب است.

تکنیک: یک نوار هلالی شکل از پوست بالای آرئولا برداشته می شود و آرئولا به سمت بالا حرکت می‌کند.

مزایا: کمترین جای زخم، بهبودی سریع.

معایب: چون در لیفت محدود سینه استفاده می شود، برای اکثر زنان مناسب نیست.

ماستوپکسی دور هاله سینه (دونات)

این روش برای افرادی مناسب است که از افتادگی خفیف سینه و بزرگی سایز آرئولا رنج می برند.

تکنیک: پوست به شکل یک حلقه دونات برداشته می‌شود سپس دایره بیرونی پوست به داخل آورده می‌شود تا به پوست آرئولا بخیه زده شود. این روش هاله سینه را سفت کرده و آن را کمی بالا می‌برد.

مزایا: جای زخم در لبه هاله، پنهان می شود. قطر هاله سینه نیز کاهش می یابد.

معایب: .

• برداشت محدود پوست

• با گذشت زمان احتمال کشیدگی هاله سینه افزایش می یابد.

• کشش روی خط بخیه ممکن است جای زخم‌ها را پهن‌تر کند.

ماستوپکسی عمودی (لالی‌پاپ)

برای افرادی که افتادگی متوسط دارند و علاوه بر لیفت، می خواهند سایز سینه خود را تغییر بدهند، مناسب است.

تکنیک: این روش علاوه بر برش دور هاله سینه، یک برش عمودی مستقیم تا چین زیر سینه را شامل می شود. پوست اضافی برداشته می‌شود و بافت سینه تغییر شکل داده و بالا کشیده می‌شود.

مزایا:

• لیفت قابل توجه سینه

• کنترل بیشتر در فرم دهی به شکل سینه

• ایجاد زخم های افقی کمتر

معایب: در بسیاری از زنان جای زخم عمودی قابل مشاهده باقی می ماند.

ماستوپکسی T معکوس (لنگر)

برای افرادی که افتادگی شدید، همراه با سینه‌های بسیار بزرگ یا آویزان دارند، مناسب است.

تکنیک: در این روش از سه برش، پری آرئولار(برش اطراف هاله سینه)، برش عمودی تا چین زیر سینه و برش افقی که در امتداد چین زیر سینه می باشد، استفاده می شود. این سه برش، امکان برداشتن حداکثر پوست مورد نیاز برای لیفت سینه و تغییر شکل بافت سینه ها را فراهم می‌کند.

مزایا: در این روش بیشترین میزان لیفت و تغییر شکل را داریم.

معایب: طولانی‌تر شدن جای زخم و افزایش خطر عفونت از اصلی ترین عوارض آن می باشد.

نحوه انجام جراحی لیفت سینه

یک ماستوپکسی معمولی به روش T معکوس، که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، شامل مراحل زیر است:

علامت‌گذاری‌های قبل از عمل

جراح قبل از بیهوشی و در حالت ایستاده، نواحی برش، موقعیت جدید نوک سینه و قطر هاله سینه بیمار را علامت‌گذاری می‌کند. این برای اطمینان از تقارن و دقت انجام می شود.

بیهوشی و موقعیت‌دهی

سپس بیمار در حالت خوابیده به پشت و دست‌ها در کنار بدن، تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد. البته در موارد نادر، ممکن است بی حسی موضعی با آرام بخش استفاده شود.

برش‌ها

پس از بیهوشی کامل، پوست بیمار بر اساس الگوی علامت‌گذاری شده و تکنیک انتخاب شده برش داده می‌شود: اطراف هاله سینه، عمودی و زیر سینه.

برداشتن پوست و شکل‌دهی بافت

پوست اضافی و بافت زیر جلدی برداشته می‌شود. پارانشیم پستان بالا کشیده می شود و با استفاده از بخیه‌های داخلی، بافت سینه بازآرایی شده و به شکلی که مد نظر بیمار است، فرم داده می شود.

مدیریت کمپلکس نوک سینه-آرئولا (هاله اطراف نوک سینه)

کمپلکس نوک سینه و اطراف آن، نه تنها نقش زیبایی شناختی دارد بلکه از نظر عملکردی مانند حس، شیردهی و واکنش به تحریک ها نیز اهمیت دارد. مدیریت این کمپلکس علاوه بر بهبود موقعیت نوک سینه و تنظیم اندازه آرئولا، شامل حفظ خون‌رسانی و حس نوک سینه نیز می شود.

بستن برش ها

پوست به صورت لایه‌ای با بخیه‌های قابل جذب بسته می‌شود.

پانسمان و لباس نگهدارنده

ابتدا روی برش ها پانسمان استریل گذاشته می‌شود و سپس سینه بند جراحی یا لباس فشاری برای به حداقل رساندن تورم و پشتیبانی از بافت‌ها پوشیده می‌شود.

مدت زمان جراحی لیفت سینه

زمان عمل به طور متوسط ​​۲ تا ۳ ساعت است. مدت بستری در بیمارستان نیز معمولاً سرپایی یا یک شبه است که به عوامل مختلف بیمار بستگی دارد.

کاندیدای مناسب جراحی لیفت سینه

تصمیم برای انجام جراحی لیفت سینه بیشتر به رشد جسمی و وضعیت سلامت، بستگی دارد تا سن. در ادامه به تفصیل توضیح داده شده است که چه کسی کاندیدای مناسبی است.

تکمیل رشد سینه

بلوغ فیزیولوژیکی: سینه‌ها در دوران نوجوانی تا اوایل دهه 20 سالگی به رشد خود ادامه می‌دهند. به طور کلی، برای نتایج پایدار تر توصیه می‌شود، قبل از در نظر گرفتن لیفت سینه، رشد سینه ها کامل شوند.

رضایت قانونی: در ایران، بیماران زیر 18 سال برای هرگونه جراحی زیبایی نیاز به رضایت والدین یا قیم قانونی دارند.

محدوده‌های سنی معمول

اگرچه محدودیت سنی دقیق وجود ندارد، اما از نظر آماری، بیشتر لیفت سینه روی زنان ۳۰ تا ۶۰ ساله انجام می‌شود، زمانی که افتادگی سینه مرتبط با سن یا رویدادهای زندگی، برجسته‌تر می‌شود.

کاندیداهای جوان‌تر (اوایل دهه ۲۰): این افراد ممکن است پس از بارداری، تغییر وزن قابل توجه یا عدم تقارن مادرزادی نیاز به لیفت سینه داشته باشند.

کاندیداهای مسن‌تر (۷۰ سال و بالاتر): زنان سالم و غیرسیگاری می‌توانند بدون توجه به سن، تحت عمل ماستوپکسی قرار گیرند، مشروط بر اینکه از سلامت جسمانی خوبی برخوردار باشند.

ملاحظات سلامتی و سبک زندگی

وزن پایدار: کاندیداهای ایده‌آل کسان هستند که حداقل ۶ تا ۱۲ ماه، وزن ثابتی را حفظ کرده‌اند. کاهش یا افزایش وزن قابل توجه در آینده می‌تواند نتایج را به خطر بیندازد.

عدم بارداری یا شیردهی قریب‌الوقوع: بارداری و شیردهی باعث کشیدگی پوشش سینه می‌شود. به تعویق انداختن آن تا پس از زایمان، طول عمر لیفت را حفظ می‌کند.

ترک سیگار: سیگار کشیدن باعث اختلال در بهبود زخم و افزایش میزان عوارض می‌شود. داوطلبان باید حداقل ۴ تا ۶ هفته قبل و بعد از عمل، سیگار را ترک کنند.

آمادگی پزشکی عمومی: مراجعه کننده باید از سلامت قلبی عروقی برخوردار و بیماری‌های مزمن آنها کنترل‌شده باشد. همچنین از وضعیت تغذیه‌ای مناسبی برخوردار باشند.

آمادگی عاطفی: بهبودی اولیه، شامل ۱ تا ۲ هفته دوره نقاهت و ۶ تا ۱۲ ماه زمان، برای ناپدید شدن جای زخم‌ها است. داوطلبان باید از نظر ذهنی و اجتماعی برای این فرآیند آماده باشند.

فواید جراحی لیفت سینه

عمل لیفت سینه، علاوه بر اصلاح افتادگی سینه، هم موقعیت نوک سینه را بالاتر می‌برد و هم استحکام سینه را بهبود می‌بخشد. این عمل علاوه بر فواید ظاهری در ارتقای کیفیت زندگی و سلامت روانی بیماران نیز تاثیر مثبت دارد. مطالب زیر مزایای اساسی جراحی لیفت سینه را شرح می‌دهد.

بازسازی فرم سینه

عمل ماستوپکسی، مجموعه نوک سینه-آرئولا را از طریق تغییر موقعیت آن بالا می‌برد تا به یک موقعیت مرکزی رو به جلو روی سینه برسد و در عین حال ظاهر و شکل آن را بهبود بخشد.

اصلاح تقارن سینه ها

بسیاری از زنان از عدم تقارن اندازه یا موقعیت سینه های خود رنج می برند. عمل لیفت سینه به جراحان این امکان را می‌دهد که از طریق تغییر شکل بافت و پوست، هر دو سینه را با هم تطبیق دهند، تا نوک سینه‌ها و هاله دور آن در ارتفاع مساوی و اندازه‌های یکسان قرار گیرند.

تناسب بهتر لباس و سوتین

سینه های افتاده ظاهری نامناسب به لباس ها می دهد. پس از جراحی لیفت سینه، بیمار می تواند به دلخواه خود لباس انتخاب کرده واز ظاهر خود لذت ببرد.

اعتماد به نفس

بسیاری از بیماران پس از عمل، بهبود تصویر بدنی و افزایش عزت نفس را گزارش می‌دهند.

نتایج ماندگار

با ثابت نگهداشتن وزن و سبک زندگی سالم، اثرات لیفت سینه سال‌ها دوام می‌آورند. جای زخم‌ها نیز به مرور زمان محو می‌شوند.

تسکین درد گردن و شانه

سینه های بزرگ و افتاده، به گردن و شانه فشار وارد آورده و باعث ایجاد درد مزمن در این نواحی می شود. جراحی لیفت سینه با تغییر سایز سینه به اندازه متناسب، این درد های مزمن را بهبود می بخشد.

آمادگی‌های قبل از عمل لیفت سینه

آمادگی های قبل از عمل در تسریع روند بهبودی و کاهش عوارض بسیار تاثیر گذارند. این آمادگی ها شامل ارزیابی های پزشکی، تغییر سبک زندگی و برنامه ریزی برای دوره نقاهت بعد از عمل است.

ارزیابی پزشکی

بررسی شرح حال و معاینه فیزیکی بیماران برای اطمینان از مناسب بودن آنها، برای جراحی لیفت سینه ضروری است. در مرحله بعد، آزمایش‌های خونی و در صورت لزوم، ارزیابی قلبی نیز انجام می شود.

داروها و سبک زندگی

شش هفته قبل از عمل، سیگار را ترک کنید.

به منظور کاهش خطر خونریزی، مصرف آسپرین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و مکمل‌های رقیق‌کننده خون را از یک هفته قبل عمل متوقف کنید.

وضعیت تغذیه‌ای

برای تسریع روند بهبود زخم، به وزن پایدار و سلامت تغذیه‌ای خوب برسید.

مشاوره روانشناسی

انگیزه‌ها و انتظارات را مورد بحث قرار دهید؛ تغییرات احتمالی در حس نوک سینه و جای زخم را بررسی کنید.

آموزش و رضایت

جراح جزئیات عمل، مزایا و عوارض احتمالی مانند تغییر حس نوک سینه، عفونت و عدم تقارن) و میزان ماندگاری نتایج را برای بیمار توضیح می دهد. بیماران نیز پس از آگاهی و درک همه جوانب جراحی، اسناد رضایت آگاهانه را امضا می‌کنند.

مراقبت های روز جراحی

از 6 الی 8 ساعت قبل از عمل ناشتا باشید تا از عوارض بیهوشی از جمله آسپیراسیون پیشگیری شود.

لباس های گشاد و راحت را سهولت تعویض آن پس از عمل به همراه داشته باشید.

قبل از عمل از لوازم آرایشی، جواهرات و لنز تماسی استفاده نکنید.

مراقبت های پس از عمل لیفت سینه

پوشیدن سینه بند حمایتی

به مدت ۲ هفته به طور مداوم سینه بند جراحی را بپوشید. پس از آن به مدت ۶ هفته از سینه بند حمایتی بدون سیم زیر آن استفاده کنید.

مراقبت از زخم

برش‌ها را تمیز و خشک نگه دارید؛ پانسمان‌ها را طبق دستورالعمل جراح خود تعویض کنید.

به طور مرتب علائم عفونت مانند قرمزی، تورم و تب را زیر نظر داشته باشید.

داروها

آنتی‌بیوتیک‌ها و مسکن‌های تجویز شده را مصرف کنید.

در هفته های اول، از مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، برای محافظت از عملکرد پلاکت‌ها خودداری کنید.

محدودیت‌ فعالیت

به مدت ۴ هفته از بلند کردن اجسام بالای ۵ کیلوگرم یا دراز کردن دست‌ها به بالای سر اجتناب کنید.

از همان روز اول، راه رفتن آرام را شروع کنید. از ورزش های شدید نیز، به مدت ۶ تا ۸ هفته خودداری کنید.

برنامه مراجعات بعدی

یک هفته پس از جراحی: برای بررسی محل برش ها و برداشتن درن (در صورت استفاده)

۴ تا ۶ هفته پس از جراحی: جهت ارزیابی جای زخم ها و امکان بازگشت به فعالیت.

مدیریت اسکار

پس از ۲ هفته از ورق‌ها یا ژل‌های سیلیکونی استفاده کنید تا جای زخم ها به حداقل برسد.

از قرار گرفتن محل زخم‌ها در معرض آفتاب، حداقل به مدت ۱۲ ماه محافظت کنید.

عوارض جانبی جراحی لیفت سینه

عوارض شایع و گذرا:

• تورم و کبودی: در یک تا دو هفته اول به اوج خود می‌رسد و نهایتا پس از ۶ تا ۸ هفته برطرف می‌شود.

• درد و ناراحتی: مسکن‌های خوراکی درد و نارحتیتان را تسکین می دهد.

• بی‌حسی و سوزن سوزن شدن: تغییرات حسی اغلب در اطراف هاله سینه ایجاد می شود و معمولاً ظرف چند ماه برمی‌گردند.

عوارض احتمالی:

• هماتوم: در ۱ تا ۳ درصد موارد رخ می دهد و ممکن است نیاز به تخلیه جراحی داشته باشد.

• عفونت: احتمال عفونت نیز 1تا2% است و با داروهای آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.

• باز شدن زخم یا تاخیر در بهبود آن:این عارضه بیشتر در افراد سیگاری و دیابتی دیده می شود.

• جای زخم‌های نامطلوب: اسکارهای هیپرتروفیک یا پهن ایجاده شده ممکن است با روش های ترمیمی یا لیزر درمانی از بین بروند.

• عدم تقارن: تفاوت‌ جزئی در سینه ها ممکن است نیاز به جراحی ترمیمی داشته باشد.

• نکروز نوک سینه و هاله اطراف آن: نکروز عارضه ای بسیار نادر است و به از دست دادن قابلیت حیات بافت سینه گفته می شود.

نکته: میزان کلی بروز عوارض جدی در صورت انجام توسط جراحان باتجربه، کمتر از ۵٪ است.

دوره نقاهت جراحی لیفت سینه

روزهای ۱ تا ۷

• استراحت و کنترل درد

• مصرف مایعات شفاف و سپس مایعات کامل در صورت تحمل

• برای کاهش خطر لخته شدن خون مرتباً پیاده‌روی کنید و حتما بالاتنه را نیمه‌راست نگه دارید.

هفته‌های ۲ تا ۴

• انتقال به رژیم غذایی عادی؛ استفاده از سینه بند جراحی را ادامه دهید.

• بر اساس شرایط خود، ظرف ۱ تا ۲ هفته می توانید کار پشت میزی را از سر بگیرید.

هفته‌های ۴ تا ۶

• ورزش‌های هوازی سبک (پیاده‌روی و دوچرخه ثابت)

• بلند نکردن اجسام سنگین

• ماساژ جای زخم و سیلیکون تراپی را شروع کنید.

هفته‌های ۶ تا ۸

• بازگشت تدریجی به تمرینات قدرتی و تمرینات بالاتنه با رفع کامل تورم.

• ورم ناحیه بیشتر فروکش می‌کند و جای زخم‌ها شروع به محو شدن می‌کنند.

ماه‌های ۳ تا ۶

• سینه‌ها به شکل و موقعیت نهایی خود می‌رسند.

• جای زخم‌ها از قرمز به صورتی و سپس صورتی کم‌رنگ تبدیل می‌شوند.

بلند مدت (بیش از ۶ ماه)

• مراجعه‌های سالانه اختیاری است، درمان اسکارها در صورت نیاز ادامه می‌یابد.

• بهبود کامل عملکردی و زیبایی، معمولاً ۶ تا ۱۲ ماه طول می‌کشد.

هزینه جراحی لیفت سینه

هزینه‌های عمل لیفت سینه بر اساس منطقه، تخصص جراح و مرکز درمانی متفاوت است و بین 30 تا 85 میلیون تومان براورد می شود.

هزینه جراحی با پوشش بیمه‌ای

بیمه‌های پایه (تامین اجتماعی، خدمات درمانی):

از آنجا که لیفت سینه عمدتاً یک جراحی زیبایی است، به صورت عادی تحت پوشش بیمه‌های پایه قرار نمی‌گیرد.

بیمه‌های تکمیلی:

معمولاً هزینه جراحی‌های زیبایی از جمله لیفت سینه در بیمه‌های تکمیلی پوشش داده نمی‌شود؛ مگر آن‌که همزمان عمل درمانی یا ترمیمی (مثلاً بازسازی پس از سرطان) انجام شود و مستندات پزشکی ارائه شود.

توصیه: قبل از هرگونه برنامه‌ریزی قطعی برای جراحی، با واحد بیمه‌ خود تماس بگیرید و شرایط دقیق پوشش یا عدم پوشش را استعلام کنید.

جمع بندی

لیفت سینه یا ماستوپکسی، یک جراحی تغییر شکل سینه برای کسانی است که به دلیل پیری، بارداری، تغییرات وزن یا ژنتیک دچار افتادگی سینه شده‌اند. ماستوپکسی با برداشتن پوست اضافی، بازآرایی بافت سینه و تغییر موقعیت مجموعه نوک سینه و آرئول، ظاهر سینه را بهبود داده و اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد. روش‌های غیرجراحی بهبود متوسط را برای افتادگی های خفیف ارائه می‌دهند، اما بالا بردن و تغییر شکل واقعی نیاز به مداخله جراحی دارد. موفقیت جراحی به انتخاب تکنیک مناسب، اجرای دقیق جراحی و مراقبت‌های جامع قبل و بعد از عمل بستگی دارد. با انتظارات واقع‌بینانه، ثبات وزنی و تعهد به دستورالعمل های بعد از عمل، بیماران از نتایج طولانی مدت و طبیعی لذت می‌برند.