ابدومینوپلاستی که معمولاً با نام "تامی تاک" شناخته می‌شود، یک جراحی زیبایی است که شکم را صاف تر و خوش فرمتر می کند. در طول این عمل، جراح پلاستیک پوست و چربی اضافی را از قسمت وسط و پایین شکم برداشته و همزمان عضلات دیواره شکم را سفت می‌کند. هدف نهایی ایجاد یک شکم صاف‌، سفت‌ و متناسب با سایر اندام های بدن است. این روش با لیپوماتیک که فقط چربی های موضعی را حذف می‌کند، متفاوت است. تامی تاک هم پوست اضافه و هم افتادگی عضلات شکم را اصلاح می کند تا فرم ناحیه شکم به طور کلی بهبود یابد.

ابدومینوپلاستی چه زمانی انجام می شود؟

ابدومینوپلاستی اغلب به کسانی توصیه می شود که در ناحیه شکم خود با مشکلات ساختاری و ظاهری روبرو هستند و این مشکلات با وجود روش های دیگری مانند ورزش و رژیم غذایی حل نشده باقی مانده است. مشکلات ساختاری مانند شل شدگی و افتادگی شدید پوست، برآمدگی و بیرون زدگی عضلات شکم در زنان پس از کاهش وزن شدید و اغلب پس از زایمان شایع است. اسکار برش های بزرگ در جراحی های گسترده و سزارین نیز می تواند ظاهری ناخوشایند در ناحیه شکم ایجاد کند. علاوه بر این ها تامی تاک، در شرایطی که ظاهر شکم بر تصویر ذهنی و اعتماد به نفس فرد، تاثیر منفی گذاشته است، انجام می شود.

جراحی ابدومینوپلاستی برای چه کسانی و در چه سنی مناسب است؟

افراد زیر کاندیداهای مناسبی برای انجام جراحی ابدومینوپلاستی به حساب می آیند:

زنان پس از زایمان

بارداری می‌تواند عضلات و پوست شکم را دچار کشیدگی  و شُلی کند. جراحی ابدومینوپلاستی شکم، پس از اتمام دوران بارداری، می تواند شکم را به فرم قبل از بارداری و طبیعی خود بازگرداند.

پس از کاهش وزن زیاد

افرادی که از طریق روش هایی مانند رژیم غذایی، ورزش و یا عمل لیپوماتیک وزن زیادی از دست داده‌اند، اغلب دارای پوست اضافی و آویزانی هستند که بدون انجام مداخلات درمانی برطرف نمی شود.

افراد میانسال و مسن

با افزایش سن خاصیت ارتجاعی پوست و تون عضلانی کاهش می یابد و منجر به افتادگی ناحیه شکم شود.

بهترین سن ابدومینوپلاستی

برای انجام این جراحی، هیچ سن مشخص و محدودیت قطعی وجود ندارد. با این حال، اکثر بیماران بین 20 تا 60 سال سن دارند. 

جراحان قبل از توصیه به جراحی، سلامت کلی، انتظارات واقع‌بینانه و برنامه‌ برای بارداری‌های آینده یا تغییرات وزنی را ارزیابی می‌کنند.

نواحی مختلف ابدومینوپلاستی

اگرچه تمرکز اصلی ابدومینوپلاستی کلاسیک بر اصلاح ناحیه پایین شکم است، ظهور تکنیک‌های مدرن امکان فرم‌دهی وسیع‌تر به کل بخش های شکم را فراهم می‌کنند. در ادامه، با هم نواحی مختلف شکم را که می تواند تحت جراحی قرار بگیرد، بررسی خواهیم کرد.

پایین شکم

ناحیه زیر ناف تا ناحیه شرمگاهی، از نواحی اصلی شکم در جراحی تامی تاک می باشد.

بالای شکم

تکنیک های جدیدتر تامی تاک، امکان سفت شدن و کشیدن پوست تا بالای ناف را پس از ترمیم عضلات پایین شکم فراهم می کند تا هماهنگی ظاهری و فرمی یکدست در بالا و پایین شکم ایجاد شود.

پهلو ها

برای ایجاد خط کمر باریک، ابدومینوپلاستی با تکنیک لیپوماتیک پهلوها ترکیب می شود.

تپه ونوس (ناحیه شرمگاهی)

بافت اضافی ناحیه شرمگاهی می‌تواند به عنوان بخشی از این عمل لیفت یا اصلاح شود، تا با فرم اصلاح شده شکم هماهنگی داشته باشد.

تکنیک فلور-دلیس

ترکیبی از برش‌های افقی و عمودی امکان برداشتن پوست به شکل یک بیضی بزرگ را فراهم می‌کند. این روش برای افرادی که در هر دو جهت عمودی و افقی شلی شدید پوست دارند، ایده‌آل است.

ابدومینوپلاستی محیطی

در این روش که "لیفت کامل بدن" نیز نامیده می‌شود، فرم کل تنه از شکم گرفته تا باسن و کمر همزمان در یک جلسه اصلاح می شود. لیفت کامل بدن معمولاً در افرادی که کاهش وزن شدید داشته یا دارای 

افتادگی در چند ناحیه هستند، کاربرد دارد.

نحوه انجام ابدومینوپلاستی

تکنیک‌های ابدومینوپلاستی می‌توانند بر اساس آناتومی و اهداف منحصر به فرد بیمار، متفاوت باشند. با این حال، روش استاندارد معمولاً از شش مرحله ی زیر پیروی می‌کند:

1- بیهوشی

در ابدومینوپلاستی معمولا برای راحتی و امنیت بیمار، بیشتر از بیهوشی عمومی استفاده می شود. در برخی موارد تزریق آرام‌بخش داخل وریدی همراه با بی‌حسی موضعی نیز کاربرد دارد.

2- برش

جراح، به صورت افقی و درست بالای ناحیه شرمگاهی را از پهلوی راست تا پهلوی چپ برش می زند. طول و شکل این برش بر اساس میزان پوست اضافه تنظیم می شود:

• در ابدومینوپلاستی کامل، برش بلندتر است و امکان دسترسی به بافت های بیشتری فراهم است. 

• در ابدومینوپلاستی محدود، برش کوتاه‌ تر و محدود به پایین شکم است.

• در ابدومینوپلاستی "فلور-دلیس": علاوه بر برش افقی، یک برش عمودی از زیر استخوان جناغ سینه تا ناحیه شرمگاهی نیز اضافه می شود. این تکنیک مناسب افرادی است که در هر دو جهت افقی و عمودی افتادگی شدید پوستی دارند (به ویژه پس از کاهش وزن شدید).

3- ترمیم عضلات شکم

از طریق برش ایجاد شده، جراح عضلات ضعیف یا جدا شده شکم را با هم نزدیک کرده و با بخیه سفت می کند. این مرحله دیواره شکم را تقویت می‌کند و اغلب منجر به باریک‌تر شدن خط کمر می‌شود.

4- برداشتن پوست و چربی

پس از ترمیم عضلات، جراح پوست و بافت چربی زیرین را به سمت بالا بلند می‌کند تا بافت های اضافی را بردارد. برای اصلاح فرم پهلوها یا قسمت فوقانی شکم ممکن است به طور همزمان، تکنیک لیپوساکشن نیز انجام شود.

5- تغییر موقعیت ناف

از آنجا که پوست بالای ناف برداشته شده است، ناف اغلب باید جداگانه و از طریق یک برش کوچک به محل طبیعی و جدید خود بازگردانده شود.

6- بستن

پوست باقیمانده به سمت پایین کشیده شده و از طریق بخیه های ظریف بسته می‌شود. ممکن است به طور موقت لوله‌های درن در زیر پوست قرار داده شود تا از تجمع مایع یا خونابه جلوگیری شود.

مدت زمان ابدومینوپلاستی

مدت زمان یک ابدومینوپلاستی معمولی، بسته به وسعت عمل و اینکه آیا لیپوساکشن همزمان انجام می‌شود یا خیر، بین دو تا چهار ساعت متغیر است.

مزایای جراحی ابدومینوپلاستی

ابدومینوپلاستی بغیر از جنبه ی زیبایی، مزایای دیگری از لحاظ عملکردی و روانی برای بیماران جراحی شده نیز دارد، که در این جا به طور خلاصه به آن ها اشاره می کنیم.

بهبود فرم بدن و تناسب اندام

ابدومینوپلاستی با برداشتن پوست و چربی های اضافی و همزمان سفت کردن عضلات، شکمی سفت‌تر و صاف‌تر و کمری باریک تر ایجاد می‌کند.

تقویت عضلات شکمی

عضلات شکم به ویژه پس از بارداری یا افزایش وزن شدید، شل و از هم جدا می شوند، ترمیم این عضله ها طی ابدومینوپلاستی، قدرت و وضعیت بدن را بهبود می بخشد و به طور بالقوه کمردرد مرتبط با ضعف عضلات را کاهش دهد.

پوشیدن لباس دلخواه

با شکمی صاف‌ و سفت تر، می توانید لباس های مورد علاقه را بپوشید. بسیاری از بیماران می گویند پس از جراحی، اعتماد به نفسشان بالا رفته و از ظاهر جدید و بدون برآمدگی خود، بسیار راضی اند.

کاهش مشکلات پوستی 

چین‌های اضافی و آویزان پوست، محل مناسبی برای تجمع رطوبت، تعریق و رشد باکتری ها است و می تواند منجر به ایجاد بثورات، عفونت‌، بوی بد و سوزش های پوستی شود. برداشتن این چین‌ها، سلامت پوست را بهبود می بخشد.

افزایش اعتماد به نفس

بیماران پس از سپری کردن دوران نقاهت، عزت نفس بالاتر و تصویر بدنی مثبت‌تری را گزارش می‌کنند که می‌تواند به بهبود کلی کیفیت زندگی منجر شود.

آمادگی‌ها و اقدامات قبل از عمل

آمادگی مناسب قبل از عمل، برای به حداقل رساندن خطرات و رسیدن به بهترین نتیجه، حیاتی است. بنابراین قبل از انجام تامی تاک، موارد زیر را حتما رعایت کنید:

مشاوره پزشکی

بررسی کامل وضعیت سلامتی از جمله آزمایشات خونی، بررسی سوابق پزشکی و در صورت لزوم ارزیابی قلب و عروق، مناسب بودن بیمار برای بیهوشی و جراحی را تضمین می کند.

بررسی داروها و مکمل‌ها

اگر از داروهایی رقیق کننده خون، ضدالتهاب های غیراستروئیدی و برخی مکمل‌های گیاهی (مانند جینکو، سیر و روغن ماهی)می کنید باید دو هفته قبل از جراحی مصرفشان را قطع کنید زیرا این داروها خطر خونریزی را افزایش می دهند.

ترک سیگار

سیگار کشیدن جریان خون و اکسیژن‌رسانی به بافت های بدن را مختل کرده و عوارضی مانند مشکلات بهبود زخم و نکروز بافتی را افزایش می‌دهد. بیشتر جراحان، حداقل چهار تا شش هفته قبل و بعد از جراحی، ترک سیگار را الزامی می‌دانند.

تثبیت وزن

دستیابی به وزن پایدار (در محدوده 10 تا 15 درصد از وزن ایده‌آل بدن) حداقل سه تا شش ماه قبل از جراحی، نتایج را بهبود و عوارض را کاهش می‌دهد.

بهینه‌سازی تغذیه

یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از پروتئین، ویتامین‌ها (به‌ویژه ویتامین C و A) و مواد معدنی (مانند روی) به ترمیم سریع بافت ها کمک می‌کند. مکمل آهن نیز ممکن است برای بیماران مبتلا به کم‌خونی در نظر گرفته شود.در صورت نداشتن محدودیت پزشکی، روزانه 1.5 الی 2 لیتر آب مصرف کنید.

توصیه های بهداشتی

شب قبل از جراحی با صابون آنتی باکتریال دوش گرفته و از حدود هشت ساعت قبل از جراحی ناشتا باشید. در صورت داشتن لنزهای تماسی، آنها را خارج نمایید.

مراقبتهای پس از عمل

مراقبت‌های پس از عمل به اندازه یا حتی بیشتر از مراقبت های قبل عمل مهم هستند. مهمترین اقدامات پس از جراحی تامی تاک را با هم می خوانیم:

مدیریت درن ها

شما باید درن‌هایی را که برای جلوگیری از تجمع مایعات در زیر پوست قرار داده اند، به صورت روزانه تخلیه و میزان مایعات داخل آن را به دقت ثبت کنید. این کار را تا زمان خارج کردن درن ها، یعنی یک تا دو هفته پس از جراحی ادامه دهید.

لباس‌های فشاری

شکم‌بند یا گن فشاری را به مدت چهار تا شش هفته به طور مداوم (به جز هنگام دوش) بپوشید تا هم تورم را کاهش دهد و هم از بافت‌ها حمایت کرده و به فرم دهی بهتر شکم کمک کند.

مراقبت از زخم

محل‌ برش ها را تمیز و خشک نگه دارید. پانسمان‌ها را طبق دستور پزشک معالج تعویض کنید. از پمادهای آنتی‌بیوتیک موضعی، برای به حداقل رساندن جای زخم و خطر عفونت استفاده کنید.

مدیریت درد

مصرف مسکن‌های خوراکی تجویز شده مانند استامینوفن کدئین یا ایبوپروفن مطابق با دستور پزشک، درد و التهاب شما را کنترل می‌کنند. 

تحرک زودهنگام

شش ساعت بعد از جراحی، به آرامی شروع به راه رفتن کنید تا گردش خون بهبود و خطر لخته شدن خون کاهش یابد. از طرف دیگر فعالیت هایی مانند: خم شدن، بلند کردن اجسام بیش از پنج کیلوگرم و ورزش های شدید، باید حداقل به مدت چهار تا شش هفته محدود شود.

ویزیت‌های دوره ای

پس از جراحی باید طبق یک برنامه مرتب به پزشک خود مراجعه کنید تا روند بهبودی شما تحت نظر داشته باشد، بخیه‌ یا درن‌ها را بردارد و هرگونه نگرانی را برطرف کند. ویزیت های مجدد به صورت: هفته اول، هفته دوم، ماه اول، ماه سوم و ماه ششم پس از عمل توصیه می شود. 

مراقبت نهایی از جای زخم

پس از بهبود اولیه و بسته شدن برش ها، کرم های ترمیم کننده، ماساژ درمانی و قرار نگرفتن زیر آفتاب مستقیم، به کم رنگ شدن جای زخم‌ها و بهبود ظاهر آنها کمک می‌کند.

عوارض جانبی

عمل ابدومینوپلاستی در صورت انجام توسط جراحان با تجربه در مراکز معتبر، معمولاً ایمن است. با این حال، تامی تاک مانند هر جراحی بزرگ دیگر، عوارض جدی و مشکلات بالقوه‌ای را به همراه دارد که بیماران باید به طور کامل آنها را درک کنند.

عوارض شایع اما موقت

تورم:

تورم اغلب در روزهای ۳ تا ۷ پس از عمل به اوج می رسد و ممکن است در نواحی چربی دار به مدت ۳ تا ۶ ماه باقی بماند. پوشیدن گن فشاری به طور مداوم از تجمع مایعات و ادم بیشتر جلوگیری می کند.

کبودی (اکیموز):

عروق خونی که در طول جراحی آسیب دیده اند باعث تغییر رنگ پوست می شوند؛ که معمولاً طی ۲ تا ۳ هفته برطرف می‌شود.

درد و ناراحتی:

درد متوسط ​​پس از عمل و احساس سفتی در این بیماران رایج است. درد معمولاً در ۷۲ ساعت اول شدید است و سپس به تدریج کاهش می‌یابد.

بی‌حسی و سوزن سوزن شدن:

کشش فلپ‌های پوستی، اعصاب کوچک پوستی را تحریک کرده و منجر به بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در اطراف برش و ناحیه شرمگاهی می‌شود. بازگشت حس اغلب به صورت تدریجی و طی ۳ الی ۱۲ ماه خواهد بود. با این حال، 10 تا 15 درصد از بیماران ممکن است دچار تغییرات حسی دائمی شوند.

تغییرات خلقی:

اثرات بیهوشی، مسکن ها و تغییرات هورمونی ممکن است باعث نوسانات خلقی بیمار پس از عمل شود. حمایت عاطفی از طرف خانواده و اطمینان خاطر از سوی تیم جراحی به بیماران کمک می‌کند تا با شرایط سازگار شوند.

عوارض احتمالی و کمتر شایع

تشکیل سروما:

سروما که کیسه‌های مایع سروزی هستند، معمولا پس از برداشتن درن یا هنگام حذف درن‌ها ایجاد می شود. سروماهای کوچک ممکن است خود به خود جذب شوند در حالی که موارد بزرگتر نیاز به آسپیراسیون با هدایت سونوگرافی در کلینیک دارند.

هماتوم:

تجمع خون در زیر پوست باعث سفتی و تغییر رنگ مایل به آبی می‌شود. هماتوم‌های بزرگ و شدید ممکن است نیاز به تخلیه جراحی فوری داشته باشند.

عفونت:

اگرچه احتمال عفونت کمتر از 2 درصد است، اما نشانه های قرمزی، گرما، تورم، درد و گاهی تب نشان دهنده عفونت محل جراحی است و باید فورا به پزشک خود اطلاع دهید. درمان سریع آنتی‌بیوتیکی و در صورت لزوم، تخلیه آن از گسترش عفونت جلوگیری می‌کند.

تاخیر در ترمیم زخم:

عواملی مانند سیگار کشیدن، دیابت، چاقی و تغذیه نامناسب، خون‌رسانی و روند ترمیم زخم ها را مختل می کند. باز شدن جزئی زخم ها، ممکن است با مراقبت موضعی بهبود یابد؛ اما موارد گسترده، نیاز به جراحی مجدد دارند.

نکروز پوست:

در موارد نادر (کمتر از 1٪)، جریان خون ناکافی در لبه های زخم باعث از بین رفتن و مرگ بافت آن ناحیه می‌شود و تشخیص زودهنگام، مراقبت از زخم و در صورت نیاز، دبریدمان جراحی ضروری است.

ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی:

لخته شدن خون در پاها یا ریه‌ها نادر اما بسیار جدی است (کمتر از 0.5٪). استفاده از جوراب‌های ضد آمبولی، دستگاه‌های فشاری پنوماتیک و در بعضی موارد رقیق‌کننده‌های خونی می تواند از این عارضه خطرناک پیشگیری کند.

اسکارهای غیر طبیعی:

حتی اگر برش ها بسیار دقیق بسته شوند، اسکارهای هیپرتروفیک یا کلوئیدی همچنان می‌توانند رخ دهند. زمینه های ژنتیکی، کشیده شدن زخم و عوامل خطر مانند عفونت می تواند در ایجاد این زخم های غیر طبیعی نقش داشته باشند.

ناهمواری پوستی و عدم تقارن کانتور:

عدم برداشت یکنواخت چربی و تغییرات نامتقارن در ترمیم عضلات، ممکن است نواقص ظاهری جزئی ایجاد کند. روش‌های ترمیمی جزئی مانند لیپوساکشن و ترمیم اسکار، می‌توانند این موارد را اصلاح کنند.

خطرات بیهوشی:

از عوارض بیهوشی عمومی می توان به واکنش‌های آلرژیک، مشکلات تنفسی و حوادث قلبی-عروقی اشاره کرد. البته این موارد در افراد سالم غیر معمول است.

هزینه جراحی ابدومینوپلاستی

هزینه های پرداخت شده برای ابدومینوپلاستی در ایران و در سال 1404، بسته به منطقه جغرافیایی، اعتبار و شهرت جراح، هزینه‌های مرکز و نوع عمل بسیار متفاوت بوده است. در ادامه انواع ابدومینوپلاستی و هزینه آن ها را می خوانید:

ابدومینوپلاستی کامل:

بین ۵۰ تا ۱۲۰ میلیون تومان.

ابدومینوپلاستی محدود:

حدود ۳۰ تا ۷۰ میلیون تومان.

ابدومینوپلاستی همراه با لیپوساکشن ۳۶۰ درجه:

بین ۱۴۰ تا ۱۸۰ میلیون تومان.

ابدومینوپلاستی فلور-دلیس:

حدود ۱۴۰ تا ۱۸۰ میلیون تومان.

ابدومینوپلاستی همراه با لیپوساکشن:

حدود ۸۰ تا ۹۰ میلیون تومان. 

البته باید هزینه های جانبی را نیز در نظر گرفت و مواردی مانند آزمایشات و بررسی های پزشکی قبل از عمل، تهیه گن ظبی، لوازم پانسمان و داروها و مراجعه های مجدد به پزشک پس از جراحی، میزان هزینه ها را افزایش خواهد داد.

پوشش بیمه

چون ابدومینوپلاستی یک عمل زیبایی انتخابی تلقی می‌شود، توسط بیمه های درمانی پوشش داده می‌شود. مگر در موارد استثنا مانند:

اختلال عملکردی: در صورتی که پوست اضافه شکم باعث ایجاد بثورات مزمن، عفونت یا تداخل با فعالیت‌های روزمره شود -در صورت مستندسازی های صحیح- بخشی از هزینه ها ممکن است پوشش داده شود.

جراحی پس از چاقی: برخی از بیمه‌ها، جراحی ترمیمی را پس از کاهش وزن شدید به دلیل اختلال عملکردی پوشش می‌دهند.

نتیجه‌گیری

ابدومینوپلاستی یک جراحی زیبایی همه کاره و مؤثر است که برای افرادی که به دنبال شکمی سفت‌ و صاف‌ و کمری باریکتر هستند، مناسب است. این جراحی با برداشتن پوست و چربی اضافی، ترمیم عضلاتِ شل و جدا شده و فرم‌دهی به نواحی اطراف، در صورت انجام توسط یک جراح پلاستیک مجرب، می تواند نتایج چشمگیر و طولانی مدتی را به همراه داشته باشد.